Çocukluk döneminden gençlik dönemine geçiş ergenlik dönemi olarak adlandırılabilir. Bu dönemde fiziksel, psikolojik, duygusal ve davranışsal olarak belirgin değişimler gösterir. Bu değişimler ergeni yorar. Bu dönemde ergene karşı anlayışlı olunmalı ve bu dönemi rahat atlatması sağlanmalıdır. İçinde bulunduğu ortamda kendini ve kimliğini gösterebilmek için yoğun çaba gösterir. Aile içi çatışma artarken arkadaşlar daha fazla önem taşır.
Ergenlik dönemindeki mutsuzluk döneminin uzun sürmesi, huzursuzluk, dikkat bozukluğu,unutkanlık,aşırı yeme yada hiç yemek yememe , üzüntülü bir duygulanım, karamsarlık, kendi bakımında azalma, kendine güvensizlik ve yaşamın bir anlamının olmadığı düşüncesi depresyonu gösteriyor olabilir. Bu dönemde çoğu anne baba ergeni anlamakta güçlük çeker. Ergenin tepkisel davranışları ile ailede büyük çatışmalar, aile üyeleri arasında duygusal kopukluklar oluşur. Bu dönemde yetikinlerin yapması gereken onun ergenlik gibi zor bir dönemde olduğunu ve artık büyüdüğünü kabul etmektir. Sınırlarına saygı duyulmalı, olumlu yönlerinin ortaya çıkması için yardımcı olunmalı, bunlar sohbet içinde tatlı paylaşımlar olarak kalmalıdır.
Ergenlik dönemindeki sorunların çözünmlenmemesi ergenin tüm yaşamını olumsuz etkileyebilir.Ergen bu dönemdeki terapi sürecini reddedebilir. Eleştiri ve öfke ile bu dönemde hiçbir problemi çözmez.Ergene sakin  ve ılımlı yaklaşmak  gerekir.